Sayın okurlarım, en son veda ederken “Eylül, ekim gibi görüşmek üzere” demiştim, malumunuz ekim geldi. Kaldığımız yerden devam ediyoruz. Aslında planlarımda biraz daha erken sizlerle birlikte olmak vardı ama bende Erteleme Hastalığı olduğundan ekim ayının sonuna kadar erteledim. Yapacak bir şey yok. İnsan nefsi rahata çabuk alışıyor.
Yukarıda okuduğunuz paragraf 25/10/2019 tarihli yazıma ait. Yani geçen sene yaz için verdiğim aradan sonraki dönüş yazıma. Üzerinden bir sene geçmiş, mevsimler değişmiş, yıllar değişmiş ama gördüğünüz gibi ben hiç değişmemişim, çizgimi bozmamışım çünkü ertelemek benim fıtratımda var.
Covid movid derken ömrümüzden bir yaz daha geçti hiçbir şey anlamadan. Şimdi artık sonbahar; mevsimlerin en sevilmezi. Sorsanız insanlara “En sevdiğin mevsim ne?” diye, kimse “Sonbahar” demez. Çünkü hüznün mevsimidir sonbahar; biraz hasret, biraz gözyaşı, biraz yarım kalmışlıktır.
En güzel yaz günleri geride kalmıştır. Uzunca bir kış kapıdadır. Hiçbir derdin yoksa bile melankoliğe bağlayasın gelir. “Şöyle kasvetli bir hava olsun, yağmur yağsın da pencerenin kenarına geçip kahvemi alıp kitap okuyayım” dersin. Hüzünlü bir kitap, mesela; Kürk Mantolu Madonna. Yağmur diner, kitabı bırakırsın sonra bir film açarsın; Kaybedenler Kulübü.
Boş verin dramı. Hiç gerek yok böyle şeylere. Zaten yakında hepimiz geberip gideceğiz. Anın tadını çıkaralım. Üzülmeyin, hem belki pastırma yazı gelir. Hem de kasımda aşk başkadır. Kestaneler de oldu. Ohh miss! Demleyin çayınızı, atın fırına kestaneyi, hayat size güzel.
Ara bitti. Cumaları görüşmek üzere…
Döndüm gari.
Konu hakkındaki düşüncelerinizi aşağıdaki e-mail adresine veya instagram hesabına yazabilirsiniz. Diğer görüş ve önerileriniz için de yazabilirsiniz.
e-mail: [email protected]
İnstagram: b.bulut09
