Hiç unutmam. İlkokula yeni başlamışım, okulun ilk günleri. Nedendir bilmem içimde hep bi en ön sırada oturma isteği. Sabahları okula gider gitmez hemen en ön sırayı kapıyorum. Hoca alıyor en arka sıraya koyuyor. Sonraki gün yine en ön sıraya oturuyorum, hoca yine arkaya koyuyor. Hoca bazı günler es geçiyordu o günlerde en ön sırada oturabiliyordum. Böyle karışık bir düzende yarım dönem falan idare ettik.
Bir gün hoca sınıfa geldi. “Oturma düzeni yapacağız. Herkes her gün geldiğinde aynı yere oturacak” dedi. Oturma düzenini yaptı. Beni de tahmin edeceğiniz gibi en arka sıraya koydu. “Neden?” dedim. “Sen uzunsun, seni öne koyarsam diğer arkadaşların tahtayı göremez” dedi. Şeriatın kestiği parmak acımaz. Yapacak bir şey yoktu. Arka sıralarda oturmaya başladım.
“Nasıl başlarsan öyle gider” derler ya hakikaten doğru. İlkokul, ortaokul, lise; çok şehir, çok okul, çok sınıf değiştirdim ama hiç oturduğum yeri değiştirmedim. Hep ya en arkaya ya da en arkanın bir önüne oturdum. Okullar bir yana dursun gittiğim dersanelerde de hep en arka sıraya oturdum. Bu tercihi hiçbir zaman bilinçli yapmadım. Kendiliğimden olağan bir şekilde gidip en arka sıraya yerleştim. Arka sıralara oturmak o kadar ruhuma işlemiş ki bugün bile bir toplantı, sempozyum vb. gereği kalabalık, sınıfımsı bir ortama girdiğimde kendimi yine en arka sırada buluyorum.
Bir öğrencinin sınıfta nereye oturduğu önemlidir. Çünkü her öğrenci karakterine uygun yere oturur. İneğimsi, çalışkan, düzenli şekilde ödevlerini yapan, pir dikkat ders dinleyen, derse katılım sağlayan öğrenciler öne oturur. Benim gibi rahat, gerektiğinde ders dinleyen, fazla derslerle haşır neşir olmayı sevmeyen, biraz daha böyle sohbet,muhabbet eğlenme ortamı sevenler arka sıralara oturur.
Arka sıradakiler haylazdırlar, yaramazdırlar ama çoğu zaman sahiplenici ve koruyucudurlar. Sarftırlar, temizdirler, masumdurlar ama biraz anarşist olabilirler. Anı yaşamayı, kopya çekmeyi severler. Geyik yapmayı sevdikleri için okul hayatları boyunca hocalardan “Arka taraf sessiz olun” uyarısını milyon kez alırlar. Dersi kaynatmayı sevdikleri için disiplinli hocalar tarafından sevilmezler. Bu yüzden kanaat notları yoktur. Sınavlarda hep hak ettikleri notları ya da daha azını alırlar.
İyidir arka sıradakiler. İlk başta boyları uzun diye geçtikleri yerin kendiliğinden müdavimi olmuşlardır. Sonrasında hayata bakış açılarıdır onları bir araya getiren. İlla dersleri kötü olacak diye bir kaide yoktur. Hayatı boyunca arka sıralarda oturup da ön sıralardakilere fark atan bir sürü insan vardır. Örneğin; Acun, Beyaz, Cem Yılmaz. Bu arada konumuzla pek alakası yok ama hepsi Fenerlidir.
Pek farkında olmasak da oturduğumuz yer kaderimizdir. İlkokuldaki hocam o gün ön sırada oturmama müsaade etseydi belki bugün çok daha farklı bir insan olacaktım. Belki çok büyük adam olacaktım ya da olmayacaktım. Belki de şimdikinin aynısı olacaktım. Erdal Tosun’un “Rina” filminde dediği gibi; “Ne olmuş yani büyük adam olmaydıysak, hayallerimizi satmadık ya!”
Konu hakkındaki düşüncelerinizi aşağıdaki e-mail adresine veya instagram hesabına yazabilirsiniz. Diğer görüş ve önerileriniz için de yazabilirsiniz.
e-mail: [email protected]
İnstagram: b.bulut09
