Şimdi size hayatın içinden kısa bir hikaye anlatacağım…
Hikayenin kahramanı 8 yaşında bir kız çocuğu…
Bu zamana kadar hiç ses duymamış, duymadığı için de hiç konuşamamış…
Üstüne maddi imkansızlıklardan dolayı da hiç tedavi olamamış…
Arkadaşım bana bunları anlattığında çok duygulandım ve bir o kadar da üzüldüm.
Sonuçta bende bir anneyim.
Arkadaşım, küçük kız ve annesini Ankara’ya muayeneye gönderiyor…
Muayene sonucu küçük kız işitme cihazıyla ilk sesi duyuyor.
O ilk ses kendi sesi…
Heyecan içinde başlıyor gülmeye…
Evet mutlu heyecanlı ama bunun da bir bedeli olacak…
O bedel de işitme cihazının bedeli…
Anne düşünceli…
“Biz bu cihazın bedelini nasıl karşılarız?
Ne yaparız?
Elde yok avuçta yok.”
Anne merdiven temizliği yapıyor, para kazanıyor…
Bu parayla evini geçindirmeye çalışıyor…
Arkadaşımla oturup durum değerlendirmesi yapıyoruz.
Ne yapabiliriz?
Bu parayı nasıl tedarik edebiliriz?
Dedik ki bu konuyu Bartınlı iş adamlarımıza anlatım ve destek isteyelim.
Bu arada içlerinde Bartınlı olmayıp Bartın’da üretim yapan ve birçok kişiye iş imkanı sunan iş adamlarımızda var…
İkimiz telefonları aldık elimize…
7, 8 iş adamını aradık…
İş adamlarına, konuyu bahsettik ve durumu anlattık.
Çok şükür ki hiçbiri tarafından geri çevrilmedik.
Cihazın bedelini topladık.
Parayı cihazın alınacağı iş yerinin hesabına aktardık.
Küçük kız artık duyabiliyor!
Çok şükür ki kalplerimizde vicdan ve merhamet duygusunu kaybetmemişiz.
Duyarlı dostlarımızın olduğunu bilmek bizleri mutlu etti.
Ben buradan küçük kızımıza destek veren yanımızda olan iş adamlarımıza teşekkür ediyorum.
Yardımlarınız yerini buldu.
Küçük kız sizlerin desteği ile artık DUYABİLİYOR!
